3 GÜNLÜK EVCİL HAYVANIMIZ ŞEKERPARE

okuldan gelen kızımın elinde eski bir su şişesi ve içinde bir kaç yaprak vardı.  eve çok heyecanlı bir girişi vardı . bu ne kızım falan derken anne o benim uğurböceğim, artık bizime birlikte evde yaşayacak.ne diyeceğini bilmeyen ben 3 saniyede ne söyelrsem ne olur (hayır o hayvan bu evden gidecek katı anne, tamam yavrum iyi yapmışsın bizim evde de tek uğur böceği eksikti.....)  anne düşüncesi ile İYİ kalsın ama o şişenin kapağını aç bence ölür yoksa dedim.
ANNEEE diye kötü kötü baktı ZATEN açtım.8 yaşındaki bir çocuğun özgüveni ile düşünün artık. Neyse sevgili uğurböceğimizin adını koyduk. ŞEKERPARE . resmi tatil olmasa idi nüfüsa alcaktık ama olmadı işte. ona yeni bir yer hazırladık kavanozun içinde . içine yemek attık. birazda doğal yaşam alanı olsun diye yaprak tabi.
ama bende korku var ya hayvan ölürse günahına gireceğiz diye.  internetten bakmış bizim şekerparenin 7 noktası varmış ve çok nadir bulunan uğur böceği türü imiş. bu haberide okuyunca dahada bağlandı bizim kız. pazar oldu artık. dedimki annecim bu hayvanı özgülüğüne kavuştuırurmanın vakti geldi artık. ağlamaklı gözlerle ama  o benim meşhur şekerparem....biraz ikna edici sözler ile onun özgürlüğünü alan sensin veren de sen olmak istemez misin .  EVET  dedi mantıklı geldi. evin balkonundan uçurduk. biraz yalpaladı ama 40 yıllık dostunu uğurlayan arkadaş gibi idi  biraz ağlamaklı biraz arakasından baktı....

bizim zamanımızda uğur böceği bulduğumuz zaman çok mutlu olurduk ve onu elimiz alır.

 UÇ UÇ UĞUR BÖCEĞİ ANNEN SANA TERLİK PABUÇ ALACAK derdik.

YA SİZ?